Bu'günlük

Kar, kar, kar diye diye aldık ağzımızın payını :)

İlk gün saatler süren şehiriçi ulaşımın ardından daha temkinli, daha sinir-stressiz(!) günler geçirerek alıştık karlara

İşyerlerinden erken çıktık

Sıcacık evlerimize erkenden vardık

Dışarıda olanlara (insanlara,hayvancıklara vs..) üzüldük , yardımlar yapmaya çalıştık

Bu arada karların güzelliği de bizi büyülerken, büyük-küçük hepimiz kartopu savaşlarına, kardan adamlar yapmaya koştu(k)

Şahsen birkez daha anladım ki , ben kartopu savaşlarını sevmiyorum

Acaba küçükken de sevmezmiydim diye düşünmeye başladım

Malum, çocukluğa inmek lazım bu tür durumlarda :)

Hatırladığım, en çok aklımda kalan cümle komşu teyzemize aitti

"Haydi içeri girin, siz sokağa çıkınca kar sizden utanıyor, yağamıyor"

Çocuk aklımızla, daha çok kar yağsın da daha çok kartopu yapalım diye apartmanın içinde, girişte, dakikalarca beklerdik

Ellerimizdeki sırılsıklam eldivenleri , kalorifer peteğinin üzerinde kurumaya bırakırdık

Evet , evet, ben kartopu savaşını , o sırılsıklam eldivenlerden dolayı sevmiyorum galiba

Soğuğa dayanamam zaten, ellerim kışın hiç ısınmaz , hatta tırnaklarımın morardığı zamanlar bile olur

Bekarken TV izlerken hep kalorifer peteğine yaslanıp meyve , çerez vs.. yerdim

Annem de kedi muamelesi yapardı bana :)

Şimdiki evimizde kalorifer peteği ters köşede kalıyor , bak şimdi düşündümde duvara monte edilmiş TVyi peteğin karşısındaki duvara mı taktırsak :))  birden içim ısındı

Konudan konuya atladım :)

Ama gerçekten de kartopu savaşını sevmiyorum , ıslak eldivenleri, buz gibi elleri, saç tellerime yapışmış kar kristallerinin yanaklarıma yapışmasını , onları temizlemeyi ...

Karikatür : Erdil Yaşaroğlu