Tiyatroda "trak geldi" diye bir deyim vardır
Sahnede herhangi bir repliği unutunca söylenir genellikle
Bu aralar ben de kendi kendime söylenip duruyorum "trak geldi bana"
Hiçbir şey üretemiyorum , keçelerim, boncuklarım, iplerim, slikon tabancam...hepsi bir kenarda , ben bir kenarda
Nette durmadan görselleri kovalıyorum, kafamda müthiş objeler şekilleniyor
Broşlar, magnetler, ayraçlar, bardak altları ...
Tamam diyorum , işte buldum diyorum
Ama o kadar
Ne oluyor, bu kış, karanlık, rehavet, buhran, sıkıntı, gerginlik ....
Bütün kelimeler aynı kapıya çıkıyor "Kendine gel" diye haykırıyor bir ses biryerlerden
Bahar geliyor , bak Şubat bitiyor, aldırma yağmurlara, soğuğa...
Yine de toparlanamıyorum , toparlayamıyorum keyfimi ...
Yorumlar
Yorum Gönder