Yine mi Pazartesi... Yeniden, dinlenemeden, haftasonunun keyfine varamadan ... Sabah çalan saatin alarmıyla uyanıp kaldığımız yerden yeni bir hafta başı, yeni bir iş günü... Oysa, bu güzelim göl kenarında mis gibi bir oksijen havasıyla uyanıp akşama kadar dinlenebilmek vardı ya... O da olur inşallah. Çok şükür sağlığımız yerinde, çok sevdiğim bir eşim ve bir kızım var, annem-babam sağ , ne kadar hayıflansam da maaş gününü beklediğim bir işim var. Ama ne eksik hayatımda ... Eksik olan değil de , fazla olan bir depresyon mu acaba beni bu hallere sokan ... Ya sabır , ya sabır, ya sabır , ya sabır ...