Bu'günlük

Çalışan anne olmanın en zor kısımlarından biri de -herhangi bir yardımcınız yoksa- evdeyken (yemek,çamaşır,ütü,elişi  vs..)  birşeylerle uğraşırken , bir yandan da devamlı ilgi bekleyen, oyunlar oynamak isteyen, soru yağmuru hiç bitmeyen ... çocuğunuzla da ilgilenmenizdir.

Bunu başarmak o kadar da zor değil aslında :)

Belli bir zaman sonra alışılıp, rutin haline geldiğinde herşey planlı programlı bir şekilde halloluyor :)

Ama kimi zaman da -tabir caizse- robota bağlıyorsunuz .

Böyle anlarda size nacizane tavsiyem "çocuklarınızın sorularını dikkatle dinleyin ve göz teması kurarak, onunla ilgilenerek çocuklarınıza cevap verin"

Neden ??

Kendimden ufacık bir örnek vereyim ;

Birkaç gündür bitirmeye uğraştığım sevgililer günü hediyeliklerim ile uğraşırken , tatlı prensesim de keçelerden küçük parçalar istedi, tabi ki onu kırmadım, kenardan köşeden parçalar verdim.

Parçaları kalp şeklinde kesmemi istedi, tabi ki kırmadım , benim işimden daha önemli değil ya, kestim kalpleri.

Sonrasında kalplerin üzerine keçeli kalemle gülen yüzler çizebilir miyim diye sordu , tabi ki bunda da hayır denecek bir durum yok , "elbette çizebilirsin :) " diyerek elimdeki işe devam ettim ...

Derken çerçevenin arkasına mıknatıs takmak için elime aldığımda modelin biraz değiştiğini farkettim .

Çerçevedeki kalpler minik gözleri ve gülen yüzleriyle bana bakıyordu :))

Bir anda -doğal olarak- tepki gösterdim "n'aptın tatlım" diye sesimi normalden biraz yüksek (!) çıkararak sormuş olmalıyım ki minik prensesim "anne sen izin verdin yaaa" diye mahzun bir bakışla cevap verdi .

Çok haklıydı , bana sormuştu kalplerin üzerine "gülen yüz" çizebilir miyim diye , ben de izin vermiştim...

Ama kalpler derken masadaki tüm kalplerden bahsetmemiştik, ya da birbirimizi anlamamıştık, ya da ...

Diyeceğim o ki; çocuklarımız bize seslendiğinde, soru sorduğunda, arka odadan,mutfaktan, ya da neredeysek oradan koşup çocuğumuzun yanına gelip (veya onun yanımıza gelmesini sağlayıp) doğru(!) cevaplar verelim, göz teması kuralım, ilgilenelim ...

Ben kuzuma kızmadım, gülerek "bu çerçeveye çok yakışmışlar" dedim , o da mutlu oldu "istersen bunun içine senin resmini koyabiliriz" dediğimde daha da mutlu oldu :) o mutlu olunca benim mutluluğum kat kat arttı.

Ya ona , kendi gözardı edişim yüzünden kızsaydım, bağırsaydım :( 

Düşünmek bile istemiyorum .

Karikatür : Yiğit Özgür